11.
GZA – Liquid Swords (Geffen, 1995)“
I'm on a mission, that niggaz say is impossible / But when I swing my swords they all choppable / I be the body dropper, the heartbeat stopper / Child educator, plus head amputator / Cause niggaz styles are old like Mark 5 sneakers / Lyrics are weak, like clock radio speakers / Don't even stop in my station and attack / while your plan failed, hit the rail, like Amtrak / What the fuck for? Down by low, I make law / I be justice, I sentence that ass two to four / round the clock, that state pen time check it / With the pens I be stickin but you can't stick to crime / Came through with the Wu, slid off on the DL / I'm low-key like seashells, I rock these bells / (when the MC's..) Now come aboard, it's Medina bound Enter the chamber, and it's a whole different sound / It's a wide entrance, small exit like a funnel / So deep it's picked up on radios in tunnels / Niggaz are fascinated how the shit begin / Get vaccinated, my logo is branded in your skin. ” Genius.
12.
Joy Division – Closer (Factory, 1980)
Het album dat Curtis eigenlijk helemaal niet wilde maken, niet hoefde te maken. Een album en een single was genoeg zei hij. Ik ben blij dat hij het toch maar gedaan heeft. ‘Heart And Soul’, ‘Isolation’, ‘The Eternal’ etc. etc. Kippenvel die nooit meer verdwijnt.
13.
Miles Davis – Sketches Of Spain (Columbia, 1959)
Gevoel, liefde, romantiek, Latijnse structuren.
Sketches Of Spain combineert een brede glimlach en een grote, natte traan. Bovendien een rustgevende jazzplaat, zondagmorgenwerk, met een grote pluim.
14.
Can – Tago Mago (Mute, 1971)
Halleluwa! De instrumentale hypnosepreken van Can pakken me nog altijd stevig in mijn kraag. Vooral de horrortrance van ‘Aumgn’. Aaaaauuummmmmmmgn!
Geweldig.
15.
Cocteau Twins – Heaven Or Las Vegas (4AD, 1990)
Liz Fraser!
Kom mal hierrrrah, du hast die lipstick gekauft en du hast die ingeschlikt! Und jetzt is die lipstick auf ihren stimmbanden gekommen! Das war ja candyfarbe! Jetzt traumen wir! Goed, uhm. Puur snoepgoed dus, de suikerkick is verslavend.
16.
Talk Talk – Spirit Of Eden (EMI, 1988)
Lucht ademt, spreekt, daagt uit. De eruptie van een gitaar dringt nog harder door, een trompet blaast melancholische klanken de lege lucht in. Talk Talk kan dit als geen ander. Eenmaal overgegeven aan de schoonheid van
Spirit Of Eden wil en kun je er niet meer omheen. Talk Talk is een revolutie.
17.
Dr. Dre – The Chronic (Death Row, 1992)
Gangsta met een flinke snuif meligheid en lol, meestal ten koste van het vrouwelijk schoon. De flow van Snoop is ongeëvenaard, die van Dre allesverwoestend. Deze plaat en Enter The Wu Tang (36 Chambers) definieert hiphop voor mij.
18.
Bonnie ‘Prince’ Billy – I See A Darkness (Palace, 1999)
“And then I see a darkness”, de soundtrack voor gebroken harten. Bonnie weet me altijd weer op te fleuren. Het kan erger, dus.
19.
Godspeed You! Black Emperor – F#A# (infinity) (Kranky, 1998)
Verlaten spoorwegen, afgelegen crescendo’s die zonder schaamte huilen, euforie en de afbraak.
20.
Microphones – Mt. Eerie (K, 2003)
Een haast tribale hypnosesessie langs inlandse, Afrikaanse stammen, Braziliaanse indianen en een hutje met daarin een eenzaam zingende Phil Elvrum. Wat een plaat.
